Een knipoog van God?.

We lopen in deze tijd heel vaak te klagen omdat we in deze ongelofelijke heftige corona crisis zitten en dat mag ook zeker want er zijn verschillende mensen opgenomen in het ziekenhuis en er zijn mensen overleden aan de gevolgen van corona  en mensen hebben geen werk of zitten thuis zonder inkomen. Weet je waar ik verschrikkelijk nederig van wordt en waar ik aan de ene kant niet bij kan met mijn hoofd. Ik zit niet in de risico groep om corona te krijgen dus ik mag eigenlijk gaan en staan waar ik wil. Ik mag alleen geen mensen bezoeken. Maar er mogen wel mensen op afspraak beneden buiten op het terras komen om mensen te bezoeken en dat geld gelukkig voor alle clienten en die wil ook  wel de ruimte geven Maar er zijn mensen om me heen die helemaal niet naar buiten mogen en ik krijg versoepeling naar versoepeling. Ik zit blijkbaar aan de goeie kant van de streep begrijp me niet verkeerd ik ben er echt heel blij mee. Ik heb ook veel mensen om heen Maar aan de andere kant ik gun het de mensen hier ook dat ze even naar buiten kunnen gaan en dat vindt ik op dit moment zo lastig het is gewoon een dubbel gevoel. Ik heb de afgelopen jaren na die moeilijke jaren alleen maar knipogen van God gehad. En nu weer. Het lijkt zo oneerlijk verdeeld in de wereld. Maar volgens mij wil God daar iets mee zeggen alleen ik weet nog niet wat