Ik zit al vanaf kleins af aan in een rolstoel omdat ik tijdens de geboorte zuurstofgebrek heb gehad. Ben daardoor spastisch geworden in armen en in benen. Ik ben zo normaal mogelijk opgevoed net zoals mijn zus en ik heb ook geleerd alles wat jezelf kunt moet je zelf doen ook al was dat niet altijd leuk om te horen.
Mensen vragen mij weleens hoe ik zo positief blijf na alles wat ik heb meegemaakt. Ja wat moet ik daar op zeggen ten eerste krijg ik de kracht om door te gaan ik geloof zeker van God want zonder God had ik het allemaal niet gered waar ik nu sta en ik probeer van de kleine dingen te genieten en overal het beste er uit te halen. Dat is niet altijd makkelijk ook voor mij niet maar ik probeer het beste er uit te halen. Het glas is bij mij meestal half vol.
Reactie schrijven