Uit de media

Mijjn allereerste boek

Ik ben heel dankbaar en blij dat ik mijn mooiste blogs die ik de afgelopen tijd heb mogen schrijven nu in een boekvorm heb mogen bundelen want er zijn heel vaak mensen geweest die aan mij gevraagd hadden van ja Cindy waarom doe je daar niks mee. Weet je, ik wist niet waar ik moest beginnen werkelijk niet maar toen kwamen Anja en Marina Helmink op mijn pad en ik heb hun de vraag gesteld of ze het zagen zitten om me te helpen en ja hoor. Het boek heet Neem het leven zoals je wordt gepresenteerd en is verkrijgbaar bij mij of bij Anja voor een klein bedrag 2,50 En jullie mogen zelf beoordelen of jullie het een mooi inspirerend boekje vinden. Het gaat over positief in het leven staan en mijn geloof in God en mijn kijk op het leven Ben dankbaar en stil en blij dat ik deze kans gekregen heb❤️ En ik neem natuurlijk ook boekjes mee naar mijn gastlessen Als jullie bij mij willen komen dan moeten jullie dat wel van te voren aan geven vanwege de corona maatregelen dus graag even mailen of appen of bellen, liefs Cindy

Boogh begeleiding

Marja van Dieren, Ellen Vermeulen en Wendy Lehman

Door Liesbeth Emming
Eén van de trajecten die Boogh aanbiedt aan cliënten is individuele begeleiding. Een begeleider en een cliënt aan het woord. Begeleiding naar vrijwilligerswerk en begeleiding thuis Wendy Lehmann, Marja van Dieren en ik (Ellen) bieden begeleiding naar vrijwilligerswerk en begeleiding thuis. Bij de begeleiding thuis ondersteunen we cliënten bij vraagstukken die ze in de thuissituatie tegenkomen. Voorbeelden hiervan zijn administratie, sociale contacten, structuur en overzicht. Naast begeleiding thuis bieden we ook begeleiding naar vrijwilligerswerk. De begeleiders proberen samen met de cliënt een geschikte plek te vinden waar de cliënt langere tijd kan blijven. We leggen contact met instellingen of bedrijven en gaan mee naar kennismakingsgesprekken. Ook helpen we bij het inwerken en houden daarna contact met de cliënten, hun collega’s of leidinggevende. De ene keer gaat zo’n zoektocht van een leien dakje, de andere keer kost het veel moeite. Bij Cindy Visscher ging het heel snel. Cindy gaf aan dat ze als ervaringsdeskundige wilde vertellen wat zij belangrijk vindt op het gebied van zorg, aan een klas leerlingen die in de zorg wil gaan werken. Ik heb daarom contact gezocht met een opleidingscoördinator van een ROC. Deze was gelijk enthousiast en heeft het aanbod van Cindy besproken in de afdelingsvergadering. Diezelfde middag belde een docent van de opleiding Helpende Zorg & Welzijn met de vraag of Cindy de week erop al kon komen. Dat ging ons iets te snel. We hadden het verhaal dat Cindy wilde vertellen nog niet eens voorbereid! We konden gelukkig snel afspreken en hebben samen het verhaal van Cindy voorbereid. De eerste keer ging ik met Cindy mee naar de gastles, een zeer indrukwekkende ervaring. De leerlingen waren erg onder de indruk en je kon een speld horen vallen. Sommige leerlingen moesten huilen, bij anderen zag je hun mond open vallen. In het verhaal van Cindy gaat het om twee hoofdzaken: dat de bejegening naar haar toe het belangrijkst is. “Dat je fouten maakt is niet erg, maar behandel mij met respect.” Het andere is dat Cindy vertelt dat ze is wie ze is en dat dat goed is. Het werk dat Cindy doet is heel waardevol. Ze vertelt toekomstige zorgmedewerkers wat belangrijk is voor cliënten en waar ze rekening mee moeten houden. Dit kan een docent wel in de klas vertellen en uitleggen, maar maakt veel meer indruk als dat wordt gezegd door iemand die zelf gebruik maakt van die zorg. De docent vond dit ook en vroeg of Cindy vaker een gastles wil komen geven.

Mijn verhaal

Cindy Visscher, vrijwilliger verpleeghuis Veenendaal en regelmatig gastdocent bij ROC-Veenendaal

Ik ben Cindy Visscher, 42 jaar. Ik heb 12 jaar als cliënt het activiteitencentrum bij Boogh Veenendaal bezocht, nu nog één dag in de week. Inmiddels doe ik alweer bijna 10 jaar - met veel plezier en overgave - vrijwilligerswerk in een verpleeghuis in Veenendaal. Aangezien ik dit ook alweer een hele tijd deed, wilde ik wel weer eens wat anders doen. Samen met Ellen kwam ik op het idee om gastlessen te geven aan leerlingen van een opleiding verzorging náást mijn werk als vrijwilliger in het verpleeghuis. Ellen heeft voor mij het eerste contact gelegd.

Wat ik doe tijdens de gastlessen is mijn eigen verhaal vertellen: dat ik zuurstofgebrek heb gehad tijdens mijn geboorte en dat ik daardoor in een rolstoel terecht ben gekomen. Dat mijn ouders mij nooit als gehandicapt hebben opgevoed. Ze hebben me mijn hele leven voorgehouden: haal alles uit het leven wat je kunt, doe eerst dingen zelf, mocht het echt niet lukken dan helpen we je. De twee centrale onderwerpen van mijn gastlessen zijn acceptatie en bejegening. Ik probeer met deze gastlessen duidelijk te maken dat je met een handicap zoals ik (spastisch) heel goed kunt leven, dat je de regie over je eigen leven kunt houden en dat ik zeker niet zielig ben. Ook geef ik voorbeelden van hoe sommige mensen op mij kunnen reageren, want daar word ik niet altijd blij van. In het ziekenhuis kreeg ik bijvoorbeeld ooit eens een kleurplaat tijdens het bloedprikken. Of er werd gevraagd aan een begeleider die mee was of ik een stukje worst mocht bij de slager. Dat soort dingen… Mensen met een handicap zijn normale mensen, met dezelfde gevoelens en verlangens als iedereen. We zijn absoluut niet zielig en dat wordt door sommige mensen niet gezien. Als ik die les geef, zijn de reacties van de studenten geweldig, soms zelfs emotioneel. Het voelt heel goed om dit te doen: het bewust maken van toekomstige verzorgenden hoe je met mensen met een beperking kunt omgaan. Tineke Schouten heeft ooit een niet-uitgebracht nummer geschreven ‘Voor Luuk’. De boodschap: dat je het leven moet nemen zoals het aan je wordt gepresenteerd. Met toestemming van Tineke Schouten laat ik dat lied in mijn gastles horen.