Een gezegend mens zijn / Maar toch mensen missen

Heb je dat ook wel eens dat je een week achter de rug hebt waarvan je denkt hoe kan dit? De ene verassing na de andere verassing staat je weer te wachten en dat bedoel ik in positieve zin. Dan ben je zo opgetogen dan kan het haast niet meer stuk, tot dat je in één keer weer geconfronteerd wordt met het gene wat je mist en de corona crisis helpt daar  ook niet echt aan mee. Het is niet om zielig gevonden te worden maar het feit is er gewoon dat ondanks dat  je nog veel vrienden en familie om je heen hebt je mist nog mensen. En dan kan je wel positief in het leven staan maar het komt in één keer en dat kan je gelukkig niet uitschakelen dat gevoel. Je bent een gezegend mens maar je bent niet van steen.

Je moet daar mee kunnen omgaan maar dat gevoel mag er wel zijn want dan betekent dat, dat deze mensen nog een belangrijk deel van je leven zijn en blijven.

Maar onthoud dankzij deze mensen sta jij nu waar jij nu staat en dat kan niemand jou meer af nemen!